interview met aanstormend talent: MARCEL BRONS

De wandtapijten lijken puur decoratief te zijn, maar er gaat een groter verhaal achter schuil… “Toen de Russen midden vorige eeuw massaal naar de grote stad moesten verhuizen en in krappe flatjes met dunne muurtjes werden gehuisvest, bleken deze appartementen niet bestand tegen kou en geluid. Daarom zie je, ook vandaag de dag nog, veel tapijten aan de wand hangen. Simpelweg om de kou en het geluid buiten te houden op de plek waar dat het meest belangrijk is - de slaapkamer. Later zijn de kleden een soort statussymbool geworden. De kleden waren kostbaar om te laten maken. Een Russisch gezin met een wandtapijt aan de muur was dus behoorlijk welvarend. In deze tijd wordt de spot met de tapijten gedreven door de nieuwe generatie. Deze jongeren vinden de tapijten lelijk. Logisch, ze wonen in modernere flats en de tapijten zijn niet meer nodig. Met mijn serie wil ik ze nog één keer in al hun glorie laten zien, voordat ze verdwenen zijn.”
Nu met de spanningen tussen Nederland en Rusland, wat zouden we over Russen moeten weten om ze beter te begrijpen? “Russen zijn het bijna nooit eens met de wijze waarop er politiek wordt gedreven in hun land. Ze houden van hun land, maar kunnen maar moeilijk leven met de politieke beslissingen. Om ze beter te begrijpen moet je dus weten dat de politiek en de inwoners los van elkaar staan.”
Hoe vind je het om te exposeren bij Galerie Pouloeuff? “Te gek! Met documentairewerk hang je niet zo snel in een galerie, maar dit werk leende zich er goed voor. Voor mij de eerste keer dat het echt in een galerie hangt en ik ben er hartstikke blij mee.”
Wat is er zo leuk aan je vak? “Ik kom iedere dag verschillende, interessante mensen tegen. Het eindresultaat, de foto, is de kroon op het werk, maar buiten dat is de interactie en het ontdekken van nieuwe verhalen het meest interessant.”
Wat zijn lastige kant van het vak? “Dat sommige onderwerpen moeilijk bereikbaar zijn. Maar dat is nou juist het interessante van het vak - nieuwe informatie verzamelen.”
Wat hoop je te bereiken? “Over een tijdsbestek van zo’n 10 - 15 jaar wil ik een overzicht geven van het alledaagse Russische leven, als tegenhanger van de verhalen die politiek beladen zijn of met voorbedachte rade vanuit een negatieve kant worden belicht. Het gewone leven in Rusland is net zo belangrijk en ik wil zowel de negatieve als de positieve kanten laten zien, maar altijd vanuit een persoonlijk oogpunt.”

Naar de expositie   Interview: Juliette de Swarte