interview met aanstormend talent: MIEKE ROBROEKS
De etsen van Mieke Robroeks zijn abstract, maar er is van alles in te zien…
Mieke vertelt…
“Ik teken veel in mijn schetsboekjes. Die heb ik altijd bij me. Soms ontstaan er tekeningen uit teksten en soms andersom. Het zijn universele gevoelens en gedachten. Die ik abstraheer ik zodat iedereen ze op zijn eigen manier kan interpreteren.”
En welke gevoelens zijn dat, gevoelens die we allemaal herkennen?
“Er zijn dagen dat het meezit of juist helemaal niet, dat je verliefd wordt of juist niet. Het kan werkelijk van alles zijn.”
Vertellen mensen jou wel eens wat ze in je tekeningen herkennen?
“Iedereen heeft er een ander verhaal bij. Als mensen er concreets in zien, zoals een tijgerprint of stenen, verander ik het soms. Maar alleen als ik nog midden in het proces zit.”
Je werk is heel ambachtelijk…
“Op de middelbare school werd ik bevangen door de etstechniek en na de kunstacademie ben ik naar Antwerpen gegaan om me verder te specialiseren. Etsen hebben een intensiteit en gelaagdheid die je met een tekening vaak niet krijgt. Een tekening maak je snel en dan maak je weer een volgende. En een ets leunt tegen poëzie omdat het heel fragiel is.”
Wat zijn de lastige kanten van het vak?
“Het kost ongelofelijk veel tijd, je hebt er veel ruimte voor nodig en je kunt niet overal aan het werk. Een etspers weegt 400 kilo – ik moest laatst verhuizen, dat is een enorm gedoe.”
Wat hoop je te bereiken in de toekomst?
“Het zou mooi zijn als ik zou kunnen leven van mijn werk. En ik zou ook graag mijn kennis willen overbrengen. Het is specifiek en intensief vak, het zou zonde zijn als ik dat niet zou kunnen doorgeven.”
Inmiddels heeft Mieke tijdens haar expositie bij Pouloeuff vele etsen verkocht...
Naar de expositie @ NAAR OVERIGE INTERVIEWS
Interview: Juliëtte de Swarte
