De sculpturen, installaties en schilderijen van Pip Passchier hebben een kleurrijk, licht en speels karakter. Door flexibiliteit en snelheid in materiaal en vorm ontstaat een dynamisch en intuïtief maakproces. Inspiratie haalt ze uit architectonische en speelse elementen uit de openbare ruimte, kindertekeningen en de vormentaal van schoolmeubilair en speelgoed. Haar werk heeft een interactief karakter en roept op tot (her)ontdekken van speelsheid, een ode aan de onbegrensde creativiteit van de kindertijd. Tijdens haar residenties richt ze zich op het creëren van nieuwe werken en het verdiepen van haar kunst, zowel inhoudelijk als in materiaalgebruik.
> Pip Passchier was in 2020 onderdeel van Keep an Eye Spacemakers #3.
Het werk van Maaike Kramer lijkt op het eerste gezicht groot en hard, maar begint klein en gevoelig en groeit organisch uit. Materiaal speelt in haar werk een actieve rol in het verhaal, met transformatie als cruciaal element. Zo wordt materiaal niet alleen een medium, maar een integraal onderdeel van het verhaal. Ze combineert bewust eigenschappen, zoals het nnn van een tekening met de eeuwigheid van beton. Maaike wil nieuwe werken ontwikkelen waarbij je nog meer het gevoel binnenstapt dan in haar eerdere werk. Ze wil ontdekken of een bewerking van klei en glas, via oven transformaties, een nieuwe dimensie aan haar werk kunnen toevoegen.
> Maaike Kramer exposeerde in 2019 in Galerie Pouloeuff: Spelen met Licht
Karina Puuffin onderzoekt in haar werk de kwaliteiten en mogelijkheden van schilderkunst door sculpturale experimenten. Ze speelt met de vraag of een schilderij driedimensionaal kan worden en doorbreekt traditionele grenzen van het medium. Haar artistieke proces bestaat uit het deconstrueren en heropbouwen van eerdere werken, waarbij ze elementen hergebruikt en aanpast. Ze werkt voornamelijk met hout en katoen, vanwege hun gelijkenis met canvas. Tijdens haar residentie wil Karina een nieuwe, speelse kwaliteit toevoegen aan haar werk. Hiervoor introduceert ze keramiek als medium om een kinderlijk en ongeraffineerd karakter te verkennen.
> Karina Puuffin maakte in 2021 deel uit van Keep an Eye Spacemakers #4
Amy Stenvert heeft de afgelopen jaren met een breed scala aan kunstenaars samengewerkt aan diverse presentaties. Zo creëerde ze meerdere tentoonstellingen voor Museum IJsselstein. Momenteel is Amy werkzaam bij The Mondrian Initiative, een internationaal residentieprogramma voor kunstenaars, gevestigd in het voormalige atelier van Piet Mondriaan in Laren. Daarnaast is ze actief bij Stichting EX, een platform dat recent afgestudeerde kunstenaars in Utrecht ondersteunt. Naast haar betrokkenheid bij deze organisaties werkt Amy aan een onderzoek naar trauma en heling binnen de (hedendaagse) beeldende kunst.
Radek Váňa woont sinds 2002 in Amsterdam. Voor 2000 werkte hij als curator onder meer bij het Trade Fair Palace van de National Gallery en leidde hij de galeries Velryba en Starter&Sorter in Praag, Tsjechië. Hier vonden kunstenaars zoals Veronika Bromová, Josef Bolf en Ján Mančuška hun eerste solotentoonstellingen plaats. In 2005 startte Váňa in Amsterdam het tentoonstellingsproject Best of Graduates bij galerie Ron Mandos, een initiatief dat hij nog altijd met veel passie leidt. Daarnaast presenteerde hij de STARTPOINT-tentoonstellingen, waarin afgestudeerden van Europese kunstacademies centraal staan, bij Arti et Amicitiae. Ook heeft hij talloze andere groepstentoonstellingen georganiseerd, zowel in Nederland als in landen als Tsjechië en België.
Rob Voerman is een kunstenaar die werkt met uiteenlopende media, waaronder sculptuur, fotografie, tekenen, schilderen, grafische technieken en installatiekunst. Zijn werk toont een sterke verbinding met architectuur en valt op door zijn uitgesproken maatschappelijke betrokkenheid. Voerman geniet internationale erkenning en heeft tentoonstellingen gehad in landen variërend van de Verenigde Staten tot China en Japan. Zijn werk is opgenomen in o.a. de collecties van het MoMA in New York, het UCLA Hammer Museum in Los Angeles, en het Stedelijk Museum in Amsterdam. Daarnaast is zijn werk te vinden in talrijke andere museale en particuliere collecties, zowel in Nederland als wereldwijd.
‘A house that shelters daydreams’ onderzoekt de fluïde aard van herinneringen en vormt een zoektocht naar wat ‘thuis’ inhoudt. Sinds haar vierde verhuisde Esmee van Zeeventer regelmatig. Deze fragmentatie van herinneringen leidde tot een groeiend wantrouwen in het geheugen, maar ook tot een fascinatie voor fotografie. Het medium biedt namelijk een belofte: het vereeuwigen van een moment. Toch schuilt er in die belofte ook een tegenstrijdigheid: terwijl fotografie de werkelijkheid documenteert, reconstrueert het deze tegelijkertijd. Met haar arbeidsintensieve, trage en intieme werkwijze onderzoekt Van Zeeventer vervlogen herinneringen, op zoek naar een gevoel van geborgenheid.
Tijdens haar residentie van tweeënhalve maand in het Luceberthuis - dat door het Galerie Pouloeuff Stipendium mogelijk werd - richtte Esmee van Zeeventer zich op het ontwikkelen van koolstofafdrukken. Ze maakte gebruik van de aanwezige etspers om voor het eerst te werken met Toyobo-etsen. Van Zeeventer liet zich inspireren door haar wandelingen in de omgeving en werkte met nieuw beeldmateriaal en negatieven uit haar archief. De ruimte en mogelijkheden van de residentie stelden haar in staat om intensief te experimenteren. Het was een periode van veelzijdigheid en verdieping, waarin ze haar kunstenaarspraktijk verder heeft ontwikkeld.