Isabella Werkhoven en Dianne Bakker door Janneke Veerman
Isabella Werkhoven
Op de schilderijen van Isabella Werkhoven vind je landschappen en taferelen die je in het dagelijkse leven tegenkomt, zoals zwembaden, huizen, plantsoenen en sportparken. Bijzonder vind ik dat ze een bepaalde sfeer in zich dragen. Ze weet met haar werk een gevoel te vangen. De beelden hebben iets mysterieus, iets dromerigs. (zie bijvoorbeeld het fotografische beeld bovenaan deze pagina.)
Werkhoven maakt je ervan bewust dat die alledaagse taferelen een bijzondere schoonheid in zich dragen. Mensen lopen erlangs, maar vaak valt niemand die schoonheid van het alledaagse op. Werkhoven licht die plekken uit en geeft daar haar eigen draai aan.
Die eigen draai zorgt voor een bepaalde spanning. Sommige beelden lijken net sprookjeslandschappen, anderen hebben iets duisters, iets mysterieus. Ze geven je een unheimisch gevoel. Door deze spanning doen de werken denken aan film stills. Je hebt het gevoel dat er elk moment iets kan gaan gebeuren of er zich al een hele scène heeft afgespeeld.
Dianne Bakker
Daar waar Werkhoven de aandacht vestigt op de schoonheid van het alledaagse, plaatst Dianne Bakker juist een kritische noot bij dat alledaagse leven.
Het lijkt alsof er in de collageschilderingen van Bakker zelfgecreëerde poëzie-plaatjes geplakt zijn die een paradijselijke omgeving scheppen. Op gekreukt kraftpapier vind je landschappen met prachtige bloemen, planten en dieren waarin kinderen lijken te spelen alsof ze in een sprookje zijn beland. Maar schijn bedriegt: haar landschappen zijn namelijk het decor van gruwelijke taferelen waarin machtsverhoudingen en (seksueel) misbruik centraal staan.
Bakker legt in haar werk de flinterdunne schijn van menselijke beschaving bloot. Haar werk beweegt zich voortdurend tussen schoonheid en afgrijzen, verleiding en voyeurisme. Kippenvel krijg ik van de schouwspelen die zich afspelen in haar collages. Het werk is zo voelbaar, omdat je weet dat scheve machtsverhoudingen en misbruik zich niet enkel afspelen in een fantasiewereld, maar dichtbij zijn, zich tussen neus en lippen afspelen, en je er geen enkele grip op hebt.
