'Drifter' Door Catherine Clavaux

Tech-art en bio-design

In 2018 liep ik door het Stedelijk Museum in Amsterdam en stuit ik op dit fascinerende kunstwerk Drifter (2017) van Studio Drift. Het museum toont een overzichtstentoonstelling in acht museumzalen. Studio Drift werd in 2007 opgericht door Lonneke Gordijn
en Ralph Nauta. Zij ontmoetten elkaar tijdens hun studie aan de Design Academy in Eindhoven, waar zij in 2005 afstudeerden. Hun fascinatie voor natuur, sciencefiction en technologie komt samen in hun site-specifieke installaties en interactieve sculpturen. Zij werken samen met universiteiten en wetenschappers. Hun kunst wordt omschreven als tech-art in combinatie met performance en bio-design. De veranderende relatie tussen mens, natuur en technologie speelt vaak een belangrijke rol in het oeuvre van Studio Drift.

Gefascineerd staat een groepje bezoekers te kijken naar het zwevende betonblok. Al snel raak ik in gesprek met een andere museumbezoeker. Die heeft gehoord dat er helium ballonnen, digitale sensoren en een mechanische pomp aan te pas komen om het blok echt te laten zweven.  De kunstenaars laten er in interviews niet veel over los en ook in de museumteksten wordt het geheim niet verklapt. Maar er zit wel heel veel technologie in de vloeren en muren van het museum.

Drifter speelt met je waarneming. Iets wat volgens de wetten van de natuurkunde niet kan voltrekt zich voor je eigen ogen. Bij mij riep het een gevoel op van willen weten hoe het werkt maar tegelijkertijd wil je het eigenlijk ook niet weten omdat dat de magie verbreekt.

Fragile Future

Maar er zijn meer magische installaties te zien. In Fragile Future chandelier (2012), zie je een wolk van lampjes als een grote langgerekte kroonluchter in de zaal hangen in een constructie van printplaten. Als je dichterbij komt zie je honderden paardenbloem pluizenbollen die licht geven. De paardenbloemzaden zijn op led’s bevestigd. In hun werk laten zij technologie en natuur samensmelten. Met dit werk verwierven zij internationale bekendheid. Voor elke tentoonstelling passen zij het werk aan tot een unieke compositie passend voor de ruimte. Zij zeggen zelf over hun werk dat zij een emotie willen opwekken, je moet een gevoel krijgen voor hun werk. Sommige van hun werken lijken te leven.

Shylight

Ook het werk shylight (2012) is erg intrigerend. Aan het plafond hangt een installatie van lampen met zwierige kappen die doen denken aan bloemkelken. De kap valt open als deze een stukje naar beneden beweegt en wind vangt. De lampen hangen aan een mechanische constructie die wordt aangestuurd door software. Studio Drift heeft de installatie in een wonderschone choreografie geprogrammeerd. Soms openen de ‘kelken’ snel en soms juist langzaam. Alles wordt in hun studio ontwikkelt. Ook met dit werk wordt voor elke locatie een nieuwe formatie en choreografie bedacht.

In Nederland is een permanente installatie onder meer te zien in het Rijksmuseum, Amsterdam. Op de website van Studiodrift kun je met een film in vogelvlucht door de museumzalen van de tentoonstelling dwalen.
Op de website van het Stedelijk Museum is veel achtergrondinformatie te vinden over de werken en een mini documentaire waarin de kunstenaars zelf aan het woord zijn en over hun werk en hun drijfveren vertellen.

Catherine over Catherine

Alles begint met goed kijken, dan kun je bewonderen, verwonderen, genieten, in verwarring raken, kennis op doen, discussiëren en plezier hebben. Kunst en cultuur zorgen hiervoor, echt zien moet je zelf doen.
 Wat ik het liefste doe is het enthousiasmeren van mensen voor kunst en cultuur. Opgeleid als kunsthistoricus en museoloog heb ik een brede interesse. Als projectleider bij de Keep an Eye werk ik mee aan de evenementen en organisatie bij Galerie Pouloeuff en onderhoud ik relaties met verschillende kunstinstellingen in Nederland.