Interview met aanstormend talent: ROSA MARIJN OOSTVEEN
Haar ‘kunstjuweeltjes’ zijn geïnspireerd op het Versailles in de 18e eeuw.
“Voor de buitenwereld straalden ze rijkdom en gezag uit, maar binnen de paleisdeuren woonden viespeuken.”
Le Petit Trainon was een schattig huisje in de tuinen van Versailles, maar eigenlijk een lustpaleis…
“Gebouwd voor Madame de Pompadour, de beroemdste maîtresse van Lodewijk XV. Ze heeft er zelf nooit in gewoond want toen het af was, was ze overleden. Later werd het huisje van Marie Antoinette, die hield er wilde feesten. De ‘dames’ uit de serie hebben allemaal iets met het huisje te maken. Omdat de echte dames zeker niet perfect waren heb ik expres kleine imperfecties in de werken gebracht.”
Je werk is heel decoratief, hoe valt dat in het calvinistische Nederland?
“We willen vaak verklaren. Waar is het voor? Wat is het doel? Maar bij mijn werk hebben mensen dat minder snel. Ze nemen het voor wat het is en vinden het plezierig om naar te kijken. En het spreekt tot de verbeelding: ze zien er een muziekdoos in, een taartje of juwelenkistje.”
Porselein was destijds het witte goud…
“Met overdadig gedecoreerd porselein in je huis kon je je stand en rijkdom uitdrukken.”
Hield je altijd al van de mooie dingen van het leven?
“In zuidelijke landen ga ik uit m’n dak. Zodra ik vroeger met mijn moeder in het buitenland kwam liepen we alle kastelen en kerken plat. Ik hou van dat uiterlijke vertoon.”
Vind je het jammer dat we dat niet in Nederland hebben?
“Ik denk dat het Scandinavische design in Nederland heerst. Vaak vind ik dat heel saai. Geef mij maar de rococo of Italiaanse sierlijkheid.”
"Maar binnen de paleisdeuren woonden viespeuken"
Eigenlijk zou je in een andere wereld moeten leven…
“Ik zou het liefst met mijn werk een fantasiewereld creëren. Eerst was alles in mijn huis roze en mintgroen. Nu heb ik een kamer helemaal ingericht voor mezelf. Met porseleinen beeldjes, potjes, vaasjes een oud groen kastje op leeuwenpootjes. De rest van het huis laat ik rustig.”
Om één kunstwerk te maken gaan er wel 25 werken aan vooraf...
“Voor de serie Dans le Petit Trianon was dat inderdaad zo. Er kan van alles verkeerd gaan tijdens het productieproces. De klei kan breken, het werk kan inzakken in de oven, de kleur kan verkeerd uitpakken. Ik ben zeker anderhalve maand met één werk bezig. Als het fout gaat hoop ik dat het in begin gebeurt, dan kan ik het materiaal nog hergebruiken.”
Dat is nog eens verassingseffect…
“Het is inderdaad iedere keer en verrassing als die oven opengaat. Van tevoren weet ik het nooit. Maar dat maakt het werk ook zo leuk.”
Naar de expositie @ NAAR OVERIGE INTERVIEWS
Interview: Juliëtte de Swarte
