Interview met aanstormend talent: MONIEK VAN DER HOORN

Wist je dat je suiker ook om je nek kon hangen?

Omdat er in de media zoveel negatieve berichten over het eten van suiker verschijnen ging Moniek van der Hoorn op zoek naar een nieuwe functie voor suiker. Want wist je dat je het ook om je nek kunt hangen…

Is suiker echt zo slecht voor ons?
“Suikers heb je nodig. Maar geraffineerde suikers (witte tafelsuiker, rietsuiker, basterdsuiker, fructose, etc) kan het lichaam niet goed verwerken en wordt, als je er te veel van eet, opgeslagen als vet in het lichaam.”

Dus je kunt het maar beter om je nek hangen?
“Suiker heeft net als zout de neiging om zich te hechten. En dan groeit het uit tot kristallen, die zien er prachtig uit.”

Het zet mensen wel aan het denken over hun voeding

Een regenbui en ze zijn weg? 
“Ha gelukkig niet! Er zit een coating omheen. Dus ze kunnen prima tegen een regenbui. Je kunt ze alleen niet meer eten of als suikerklontje voor je thee gebruiken.”

Je pakt een krantenbericht en naar aanleiding daarvan maak je een kunstwerk… 
“Mijn werk komt vaak voort uit de actualiteit. Inmiddels heb ik een dikke map vol documentaires, krantenknipsels en boeken. Als ik het even niet meer weet kijk ik daar in en dan heb ik weer genoeg inspiratie.”

Hoe reageren mensen op je werk? 
“Voor sommige mensen is het eerst moeilijk te begrijpen; hoe zit dat en hoe werkt dat, vragen ze zich af. Maar het zet mensen wel aan het denken over hun voeding.”

Je wilt mensen prikkelen om bewust met hun omgeving en middelen om te gaan… 
“De kleurstof die ik gebruik zit ook in snoepgoed en bijvoorbeeld salades, maar het duurt wel 2 dagen voor het spul van m’n handen af is. En ik kan er mijn hele kledingkast mee kleuren!”

Het lijkt er op dat je kunst ook je levensstijl wordt.. 
“Ik deed eens een onderzoek naar het eten van vlees, sindsdien ben ik vegetariër. Als je alleen al weet hoeveel water en voeding voor het produceren van 1 kilo vlees nodig is. Hoe meer mensen het weten, hoe eerder ze hun gewoontes veranderen. Ik kom uit een kwekersfamilie. Daar was het: wat je ziet is wat je krijgt. Hier in de stad ga ik naar de supermarkt, maar ik heb geen idee waar het eten vandaan komt. Het is niet transparant wat er aan vooraf is gegaan.”

In Pouloeuff zijn ook je tassen te zien. Een doos, een blik, een trommeltje waar iemand speciale herinneringen of binding mee heeft kun je nu bij je dragen… 
“Met een kleine toevoeging kan je een oud product een nieuwe functie geven. Sigarenkistjes van m’n vader, antieke blikjes van mijn moeder. Ik deed er eerst niks mee, maar nu kan ik ze weer gebruiken.”

Wat hoop je te bereiken? 
“Ik hoop fulltime te kunnen doen wat ik het liefste doe: creëren. Ook de educatieve rol daarin. Ik zie om me heen dat mensen bewust met eten bezig zijn – het eetgedrag van mensen verandert. Het is goed om zien dat ik er niet alleen mee bezig ben, maar dat het maatschappelijk ook leeft.

Naar de expositie   @ NAAR OVERIGE INTERVIEWS
Interview: Juliëtte de Swarte