Hij vermengt theatrale, verhalende bombarie met haast misplaatste menselijkheid, lichamelijkheid, verstilling, kwetsbaarheid of onbenulligheid. Op deze manier probeert hij zijn beelden een gelaagdheid en een soort onbenutte potentie tot iets episch mee te geven. Het plastic refereert aan marmer, maar is tegelijkertijd een goedkoop alledaags wegwerpproduct. Een helder verhaal over goed en kwaad vervangt hij door een open vraag, onsterfelijke beeltenissen door vergankelijke lichamen.
Wat nu als een ruiter niet stoer op zijn paard zit, maar aan het opstappen is? Wat nu als het paard gewoon wil grazen? Terwijl de dramatische ingrediënten en het hevige zwart - wit contrast een verhaal lijken te willen schreeuwen, beweegt de actie – of misschien juist het stilstaan – zich in een grijs gebied tussen een betekenisvol verhaal en de willekeur waarin wij eigenlijk leven.
Mathieu Klomp is in 2013 afgestudeerd aan de HKU in Utrecht. In dat zelfde jaar is hij ook genomineerd voor de HKU award. Zijn werken zijn te zien tijdens exposities op verschillende plekken binnen Nederland.