Met een bepaald licht krijgen stedelijke plekken een filmisch karakter. Meestal heb je slechts één moment als je je op zo'n plek begeeft. Het is dat moment, op die dag, met dat bepaalde licht. Even later is de spanning weer verdwenen. Het is dit korte moment dat Duivenvoorden boeit. Zij verzamelt deze korte momenten met haar camera. Het nemen van een foto kost 1 seconde, dan loopt zij weer verder. In haar tekeningen rekt zij de tijd van de fotografie. Laag over laag, werkend op een punt, zich concentrerend op het licht.
Deze werkwijze staat haar toe om zich te concentreren op dat moment van tijd. Door versterking en kleine elementen in het werk aan te brengen, kan zij de imaginaire en realistische details van de foto met elkaar verbinden. Je kunt je bedenken wat er in de schaduw gebeurd. Je kunt jezelf voor de gek houden dat je niet alleen bent, iets zit verstopt in de struiken. Je projecteert je eigen ervaringen in het landschap dat je omringt. Er zijn slechts weinig plaatsen echt donker wanneer de schemering valt. Het is vanwege de aanwezigheid van dit licht dat de nacht duidelijker zichtbaar is. Het donker vraagt iemands verbeelding om de onzichtbare plaatsen vorm te geven.
Nathalie Duivenvoorden is in 2011 afgestudeerd aan de HKU Utrecht. In dit jaar won zij het Dooyewaard Stipendium en werd genomineerd voor de Jan Zumbrink Prijs. In 2012 was zij finalist voor de Foire Internationale du Dessin. In 2014 heeft zij een budget ontvangen van het Fentener van Vlissingen Art Foundation om in Noorwegen een onderzoek te doen naar het noorderlicht. In maart 2015 zal zij dit project presenteren in een solotentoonstelling. Haar werken zijn te zien tijdens binnen- en buitenlandse exposities.