De opstapeling van huizen en gebouwen en vooral de structuren, gelaagdheden en schaduwen die daarbij ontstaan. Ze noemt dit stadsstapeling. Het fenomeen dat mensen dicht op en boven elkaar leven, neemt de Goeij als uitgangspunt voor haar eigen interpretatie van een stad. In haar beeldonderzoek richt ze zich op wolkenkrabbers in de meest moderne steden, de doorsnee gebouwen, flats vol met schotels en ontwikkelingslanden waar alle huizen op en aan elkaar gebouwd zijn van eigen materialen.
De Goeij gebruikt veel materiaalsoorten om werk mee te maken, maar alle materiaalkeuzes vinden hun oorsprong in grafiek. Zij maakt vele afdrukken over elkaar, ze krast in de aangebracht verf en creëert extra lagen. Haar krastekeningen maakt ze op dik, zwart geschilderd karton, die stapelingen van huizen en gebouwen laten zien in stedelijke situaties. Zij tekent gefingeerde stadsgezichten, maar ook bestaande, die ze soms sterk uitvergroot.Overeenkomstig in de verschillende technieken is het continue elimineren en opbouwen van haar beeld.
Evelien de Goeij is in 2011 afgestudeerd aan de Hogeschool van de Kunsten Utrecht, richting Fine Art. Zij is genomineerd voor het stipendium van de Dooyewaard stichting in 2011. Haar werk is te zien tijdens verschillende exposities in Nederland waaronder de Rabobank Utrecht waar zij is voorgedragen door Qkunst, een organisatie die in opdracht van de bank een selectie maakt onder jonge beloftevolle kunstenaars. Gespot door Edwin Jacobs, directeur Centraal Museum Utrecht.