Skowroneck schildert niets letterlijk na, maar laat zich inspireren door elementen en sensaties die zij tegenkomt in de natuur. Deze indrukken vertaalt zij vervolgens in beelden, tijdens een proces waar de handeling van het schilderen en de worsteling met de verf de overhand nemen. De resultaten van dit proces zijn dan ook bijna organisch ontstane stukjes natuur die op zichzelf staan. Zonder directe verwijzingen naar een bepaalde plek. Kijken naar haar eigen werk kan voor haar soms erg lachwekkend zijn, omdat er altijd iets ontstaat wat zij niet verwachtte.
Dat is ook de reden waarom zij schildert, om iets te maken wat haarzelf verrast en verwart. Als een werk dat doet, dan zit er een soort levendigheid in die haar voldoening geeft. Skowroneck groeide op in Zweden, met het bos als achtertuin.
.
De natuur staat dus al van jongs af aan erg dicht bij haar. Dit geeft haar nu de kans om de natuur echt van binnenuit te beleven en te vertalen naar schilderijen. Zij gebruikt het begrip 'natuur' in de ruimste zin van het woord. Ook het menselijk lichaam inspireert haar werk, net als gemoedstoestanden en instincten. Zowel het rauwe en grove als het sensuele en intieme dat ook in de natuur te vinden is, komt in haar werk terug.
Jessica Skowroneck is in 2009 afgestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. In 2013 won zij het stipendium van de Dooyewaard Stichting en verblijft hierdoor als kunstenaar voor 1 jaar in het atelier van de Dooyewaard Stichting in Blaricum. In 2013 is zij tevens genomineerd voor de koninklijke schildersprijs. Haar werk is te zien tijdens verschillende exposities in Nederland