Marte Haverkamp
Het is het startpunt van een uitgebreid proces: een onderzoek waarbij ik aan het begin bijna nooit weet wat de uitkomst zal zijn. Ik maak zo veel mogelijk modellen en testen van verschillende materialen en vormen en reageer steeds weer op de uitkomst. Dit proces, waar veel handwerk in zit, moet doorlopen worden om tot de juiste vorm te komen.
Die vorm hangt samen met het materiaal. Ik moet producten kunnen zien, voelen en beleven, zodat ik daar weer op kan reageren met de volgende stap. Hier ga ik net zo lang mee door tot het in mijn ogen af is: zo ontstaat het uiteindelijke ontwerp, dat altijd de sporen in zich draagt van het maakproces.Fascinatie voor licht en schaduw. Een van mijn grootste fascinaties is licht, dat zie ik als iets magisch. Licht is bepalend voor de sfeer in elke ruimte. Als ontwerper kan ik met mijn producten de sfeer bepalen. Zo ontwierp ik de Twirlight speciaal voor in de slaapkamer, waar het licht niet te overheersend moet zijn. Na veel experimenteren vond ik de juiste balans tussen licht en donker in de lampenkap, waardoor de perfecte schemering ontstaat die een slaapkamer nodig heeft.
Vanuit mijn fascinatie voor licht, raakte ik bijna als vanzelfsprekend ook geboeid door schaduw. Dit bijproduct van licht heeft immers ook grote impact op de beleving van een ruimte. Voor mijn eindexamenopdracht aan de HKU koos ik schaduw als uitgangspunt voor een ontwerponderzoek. Na een lange zoektocht naar wat schaduw voor mij nou zo bijzonder maakt, kwam ik erachter dat schaduw iets kan wat geen enkel ander product, mens of dier kan.
Schaduwen volgen moeiteloos vloeren, hoeken, producten. Ze lijken wel vloeibaar, zo soepel als ze zich bewegen over verschillende oppervlakken. Door schaduwen van verschillende producten vast te leggen en ze vervolgens te materialiseren ben ik tot nieuwe objecten gekomen. Shadow Construction bestaat uit een serie objecten met een hoog herkenbaarbeidsgehalte, die tegelijkertijd spannend zijn en je aan het denken zetten. Door bestaande objecten te gebruiken en daar licht op te zetten, teken ik met schaduw nieuwe vormen voor objecten die de grens van het bruikbare opzoeken. Wanneer is iets nog een product? Als je er op kan zitten? Als je er over struikelt? Is het dan een onhandig ding, of moet je zelf beter kijken waar je loopt?
