Stojanowicz is opgegroeid tussen grijze sovjetflats en opgevoed door het internet en videogames. Als kind ontsnapte hij aan de realiteit door te tekenen en fictieve werelden te bedenken. Sindsdien heeft hij nog veel meer redenen gevonden om zich creatief te uiten, maar hij is nooit gestopt met tekenen. En hoewel hij op jonge leeftijd naar Rotterdam is verhuisd, hebben de grijze flats hem nooit verlaten.
Zijn doorlopende schilderijenserie ‘Blok’ is ontstaan tijdens de globale quarantaine. In deze vreemde periode dienden zijn dwalende gedachten en dromen tot inspiratie. ‘Blok’ is een grijs, betonnen appartementencomplex, een flatgebouw. Het is een plek waar mensen leven, maar het leeft ook in mensen. De schilderijen reflecteren een mentale limbo, een plek van transitie en zelfreflectie waarbij zowel de fysieke als mentale ruimte liminaal is. Ons gelimiteerde geheugen slaat alles op in een lage resolutie, wat terugkomt in Stojanowicz’s pixelachtige zwart-wit schilderijen.
Stojanowicz werkt zowel met computerprogramma’s als met fysieke kunstenaarsmaterialen. Gewapend met acrylverf, verfrollers en kwasten probeert hij digitaliteit en computers beter te begrijpen. Wat zijn werk onderling verbindt is de wrijving tussen een gecalculeerde digitale vormentaal en de chaos van imperfectie. Iedereen die is opgegroeid in onze digitale cultuur herkent de pixelachtige geabstraheerde beeldtaal van zijn figuren gelijk.
Mikolaj Stojanowicz studeert illustratie aan de Willem de Kooning Academie. En hoopt in 2023 af te studeren.