Het project dat zij laat zien bij Pouloeuff is een onderzoeksproject dat gaat over generationele identiteit. Recentelijk kwam zij in bezit van een aantal brieven geschreven door haar grootvader. In deze brieven omschrijft hij zijn tijd in Duitsland tijdens de oorlog. Hoe hij uit zijn ‘normale’ leven als student werd getrokken en te werk gesteld werd in verschillende Duitse ziekenhuizen. Deze plekken heeft zij bezocht. Op zoek naar een stukje verloren geschiedenis, of misschien een overblijfsel van haarzelf via haar grootvader. Zijn verhaal en het mysterie van wie hij was heeft tot zijn dood heel duidelijk door het huis gespookt. Over veel dingen werd nooit gesproken. Er is altijd een onverklaarbaarheid aan hem en de familie blijven kleven. Door de reis werden de verhalen opeens werkelijkheid, ondanks dat er weinig was overgebleven van de geschiedenis.
Een hervertelling van de geschiedenis is onmogelijk, want deze is verdwenen. En elke keer dat we een verhaal opnieuw vertellen verandert het. Maar het gevoel van het generationele mysterie dat zij ging opzoeken in Duitsland, dat is er altijd. En dat gevoel heeft Brandenburg vertaald in haar werk.
In op fotografie gebaseerde collages en installaties onderzoekt Brandenburg de verhalende kracht van beelden. Vanuit haar omvangrijke visuele archief, presenteert zij foto's zonder hun oorspronkelijke context en confronteert ons met de notie van fotografie als resultaat van de blik van een buitenstaander.Spelend met tijd en identiteit gebruikt zij fotografie als medium waarin ze de toeschouwer op schijnbaar speelse wijze meeneemt in haar fotografische verhaal.
Geertje Brandenburg studeerde in 2020 af aan de HKU in Utrecht op de Fine Arts afdeling. In hetzelfde jaar was zij winnaar van de Keep an Eye Photography Stipendium. Haar werk presenteert zij bij verschillende galeries en kunstbeurzen.