Esther Hoogendijk

Vergankelijke objecten

Esther Hoogendijk maakt objecten die onderhevig zijn aan verandering, objecten die stuk gaan en mogen gaan en zelfs helemaal verdwijnen. Hoogendijk maakt het verstrijken van de tijd zichtbaar in haar kunstwerken, door processen zoals erosie of verweer te tonen. Door het gebruik van pastelkleuren en het uiterlijk roept haar werk bij kijkers vragen op. “Kan ik het eten? Is het zacht?” Het werk vraagt erom aangeraakt te worden.

Levend werk

Het startpunt is het materiaal, dat uiteenloopt van kalk, klei, beton, papier, inkt en gras. Deze materialen onderzoekt ze tot het uiterste en daagt ze uit tot het onmogelijke: iets wat levenloos is tot leven wekken en iets statisch uit zichzelf tot beweging manen. Een voorbeeld van haar werk is ‘de toren’, bestaande uit knalroze blokken gips en kalk met in het midden van dit materiaal zaadjes. Zodra de maanden verstrijken groeien de zaadjes uit tot groene strengels, die een prachtig contrast vormen met de roze gekleurde blokken. Uiteindelijk neemt de natuur de blokken over, groeit het gras uit alle hoeken en kieren en stort de toren ineen.

Hoogendijks spectaculaire kunstwerken worden met de tijd mooier, maar takelen tegelijk af. Wanneer ze bloeien, storten ze ineen. Deze paradox maakt haar werk spannend en nodigt uit tot eigen interpretatie.

Bio

Esther Hoogendijk is in 2009 afgestudeerd aan de AKI (ArteZ Enschede) voor haar bachelor en in 2018 voor haar master aan de Royal Academy of Fine Arts (InSitu) Antwerpen.
Tussen 2017 en 2009 werd zij genomineerd voor de Foederertalent Award, de Kunstliefdeprijs Utrecht, de Kunstschouw Award Zeeland en de sculpture Award New Yersey VS. In 2012 won zij De Kunstopdracht BKKC Tilburg.