Lunenburg is gefascineerd door de door mensen gebouwde omgeving: architectuur, publieke ruimte en stedenbouw. Hij vindt het interessant hoe je met fotografie kunt spelen met de proportie en schaal van een gebouw. Met zijn fotografie wil hij de kijker handvatten bieden om beter te leren kijken naar de vormentaal en typologie van onze directe gebouwde omgeving. Hij ging zijn beelden daarom steeds meer ensceneren, met behulp van maquettes, waardoor hij meer de regie kreeg over hoe architectonische ruimte op het platte vlak van een foto (of video) gepresenteerd werd. In maquettes zitten volgens Lunenburg hele interessante ‘ideaalbeelden’. De ruimtes zijn compromisloos, nog niet door mensen bewoond of door de werkelijkheid ingehaald. Lunenburg laat zijn publiek bewust worden van de materialiteit van zijn media: de platheid van fotografie en video wordt naast de driedimensionaliteit van zijn sculpturen geplaatst.
Lunenburg pakt ook specifiekere vraagstukken aan: Wat is de rol en betekenis van het raam in de architectuur? De platheid van het raam in contrast met de driedimensionale wereld die wordt afgesloten en tegelijkertijd wordt getoond en licht binnenlaat, vormt een interessant narratief. Zijn projecten resulteren in verrassende en wonderlijke foto’s en sculpturen die surrealistisch aan doen.
Bart Lunenburg studeerde in 2017 af aan de HKU Utrecht in fotografie (cum laude). In 2018 werd hij genomineerd voor de K.F. Hein Stipendium. Zijn werk is gepresenteerd tijdens Unseen (Amsterdam), Garage (Rotterdam), Fotografiska (Stockholm, Zweden) en Museum Flehite (Amersfoort).