De lichtobjecten van Jan Blank zijn gebaseerd op basaltblokken. Basaltblokken hebben voor hem een grote symbolische waarde; het is een zeer hard, ondoorzichtig, donker en zwaar gesteente dat op dezelfde manier groeit als transparante diamanten en kristallen, waaraan zijn lichtobjecten door hun lichtdoorlatendheid sterk aan refereren. Voor Blank is het basaltblok ook een symbool voor Nederland. Hij is opgegroeid aan de kust, vlakbij de Waddendijk, waar basaltblokken een onmisbaar onderdeel van onze dijken vormen; door hun geometrische vormen kunnen de stenen in een aaneengesloten patroon worden gelegd tegen de onderkant van de dijk, waar zij de dijk beschermen tegen golven en erosie.
Bij Jan Blank werkt inspiratie als een spons; hij ziet, hoort, leest en ervaart alles om zich heen in het dagelijks leven, en gaat daarmee aan de slag in zijn schilderijen. De originele insteek krijgt een eigen nieuwe vorm. Leegte van landschap en het ontbreken van menselijk ingrijpen zijn terugkerende thema’s.
Leegte en ruimte komen bijna altijd terug in zijn werk, een wereld die wellicht utopisch genoemd kan worden. De horizon staat centraal als symbool voor leegte, verlangen, eenzaamheid en nieuwsgierigheid. Het werk roept de vraag op: ‘Wat zou er achter de horizon te vinden zijn?’
Regelmatig is in het werk sprake van tegenstellingen: binnen en buiten, denkbeeldig en echt, licht en donker, ver weg en dichtbij. De doeken bestaan uit meerdere lagen, fragmenten en vlakken die voortkomen uit het beeldend onderzoek dat vooraf gaat aan het werk.
Jan Blank studeerde in 2012 af aan Academie Minerva in Groningen als autonoom kunstenaar, waar hij nog steeds werkzaam is. Zijn werk werd genomineerd voor Inside/Out 3 van Museum Belvedere, en in 2012 voor de Buning Brongers prijs.