Van jongs af aan bracht Jager veel tijd door in de natuur, waar zijn onderzoekende, nieuwsgierige persoonlijkheid de vrije loop had om te ontwikkelen. Door de jaren heen groeide zijn passie voor het verkennen en verklaren van de wereld uit tot een blik die meer tracht te omvatten dan enkel de natuur; een blik die wordt gekenmerkt door een speelse onderzoekendheid, en die manifesteert als kunstenaarschap.
In zijn werk zien we patronen in de rangschikking van bloemblaadjes, de structuur van gesteentes en kristallen, of de formatie van sterrenstelsels. Deze patronen spreken van een natuurlijke compositie, een eenheid van vorm die bepaald wordt door een samenstelling van materiële eigenschappen en de natuurwetten. Door de materiële eigenschappen van gips en klei te benutten, simuleert Jager een soortgelijke manifestatie van vorm. Zijn werk wordt gemaakt door in klei uitgegraven te worden. Binnen de grenzen van een blok klei ontstaat een holte, die gaandeweg door Jager verkend en uitgebreid wordt. Zodoende vormt hij enkel met behulp van gereedschappen een negatief van het beeld. Door deze ruimte op te vullen met gips wordt het luchtledige vervangen door een object, wat vervolgens op schijnbaar archeologische wijze uit de klei bevrijd moet worden. Het product van dit proces wordt dan de basis voor een nieuwe holte, en door middel van toevoeging ontwikkelt het werk zich tot een uniek, driedimensionaal beeld.
Ruben Jager is in 2015 afgestudeerd aan Academie Minerva in Groningen en won de Frans de Wit Prijs in 2016.